Mijn fijnste herinnering aan Frans is toen hij als gasthoogleraar in Maastricht was in 2016. Op twee middagen gaf Frans steeds een korte inleiding over enkele van zijn thema’s waarna discussie met 20 studenten volgde die allemaal een van zijn boeken hadden gelezen en daar, door mij voorbereid, vragen over hadden gemaakt. Moeiteloos switchte Frans tussen de onderwerpen, de discussie was levendig en Frans was zeer tevreden na afloop. Later was er een diner waar Frans en ik geanimeerd spraken over gemeenschappelijke oude herinneringen: zijn eerste ervaring met chimpansees in 1970 waren twee jonge mannetjes waarmee ik gewerkt had in Amsterdam bij Adriaan Kortlandt en voor wie ik geregeld had dat ze in Nijmegen terecht konden. Frans was een 2dejaars student die om wat bij te verdienen de chimps trainde op simpele taakjes. Bij dat diner en ook nog vaker op latere tijdstippen hebben we veel gesproken en gelachen over die tijd, over het eigenzinnige gedrag van Kortlandt, miskend ook volgens Frans. Ik hield van zijn enthousiasme en de vriendelijke manier waarop hij zijn standpunten duidelijk maakte.
Fabuleus was ook zijn optreden voor de Nederlandse televisie, een avondlang gesprek. Aan het eind proostte hij met zijn geliefde Belgisch bier.
De laatste keer dat ik hem sprak was na een lezing in Maastricht anderhalf jaar geleden, voor mij tevens de eerste keer dat ik Catherine ontmoette. Wat een charmante vrouw!
De fantastische man en bevlogen gedragsonderzoeker die Frans was zal ik niet vergeten. Mijn medeleven gaat uit naar Catherine, en de familie van Frans.
Dit is de foto die ik bedoelde, met het bier😘